http://www.dimosiosdialogos-anixi.blogspot.com/
τα οποία δίνουν στους πολίτες να τοποθετηθούν και να συμμετέχουν στα δρώμενα της Άνοιξης
Από την ιστοσελίδα του Δήμου αναδημοσιεύουμε ένα απόσπασμα που αφορά την ιστορία της περιοχης:
"Ο Δήμος της Άνοιξης βρίσκεται στη βόρεια - βορειοανατολική Αττική και έχει έκταση 4.500 στρεμμάτων, από τα οποία το 40% περίπου είναι οικιστική περιοχή και το υπόλοιπο 60% γη για άλλες χρήσεις. Απέχει από το κέντρο της Αθήνας περί τα 20 χιλιόμετρα και αποτελεί τον ομφαλό μιας ενότητας δήμων και κοινοτήτων: της Εκάλης, της Δροσιάς, της Ροδόπολης, του Αγίου Στεφάνου και του Κρυονερίου.
Το 1924 μετά τη Μικρασιατική καταστροφή συνέρρευσε το προσφυγικό στοιχείο στις παρυφές της Άνοιξης και γύρω από το σιδηροδρομικό σταθμό Οίον, όπου τότε ήταν βοσκότοπος. Οι άνθρωποι αυτοί απετέλεσαν τον πρώτο πυρήνα μιας κοινότητας, που έλαβε το όνομα Αγ. Στέφανος από ένα προάστιο της Κωνσταντινούπολης με τον ομώνυμο Βυζαντινό ναό. Οι πρόσφυγες συνυπήρχαν με τους ακτήμονες καλλιεργητές του Εμπειρίκου, που αποτελούσαν και τις πρώτες οικογένειες του Μπογιατίου, της σημερινής δηλαδή Άνοιξης. Οι αυτόχθονες κάτοικοι ήταν κατά βάση Αρβανίτες, καθώς και μερικοί κτηνοτρόφοι βλάχικης καταγωγής, που πήραν από μια μικρή έκταση ο καθένας τεσσάρων περίπου στρεμμάτων, μέσω ενός προγράμματος διανομής γαιών γνωστού ως Εποικισμός.
Αν ξετυλίξουμε τώρα το κουβάρι της μνήμης που αφορά στην νεώτερη ιστορία της Άνοιξης, η ορατή αρχή του νήματος θα μας φθάσει στο τέλος περίπου του 19ου αιώνα, οπότε εμφανίζεται το νέο ιδιοκτησιακό καθεστώς με τους καινούργιους μεγαλοτσιφλικάδες (Ηλιόπουλοι, Εμπειρίκοι, Σολωμοί), που πήραν με ειρηνική διευθέτηση (συμβόλαια), τις εκτάσεις της περιοχής από τους Τούρκους. Παλιά η περιοχή που σήμερα ονομάζεται Άνοιξη και Άγιος Στέφανος, ονομαζόταν Μπογιάτι η Άνοιξη και Νέο Μπογιάτι ο Άγιος Στέφανος. Ίσως από το Μπούγας, ή Μπογιάτ Αγά, όνομα ενός Τούρκου μεγαλοτσιφλικά. Κατά μια άλλη εκδοχή, το όνομα Μπογιάτι προέρχεται από το μπουγάζι, το καθοδικό δηλαδή ρεύμα αέρα που περνά μεταξύ Πάρνηθας και Πεντέλης. Υπάρχει και μια Τρίτη εκδοχή που αποδίδει την ονομασία Μπογιάτι στο τουρκικό λύμα "μπογιά" δηλαδή το αντίστοιχο του ελληνικού βαφή, επειδή εδώ φύτρωνε το ερυθρόδανο ή ριζάρι, ένα χόρτο από τις ρίζες του οποίου βγαίνει κόκκινη βαφή.
Το 1926 αποτελεί ημερομηνία σταθμό, καθώς τότε έγινε η απαλλοτρίωση από τον Ελευθέριο Βενιζέλο μέρους των εκτάσεων του γαιοκτήμονα Εμπειρίκου (κτήμα Μπογιατίου). Η γη αυτή διανεμήθηκε στους ακτήμονες υπαλλήλους των Εμπειρίκων και καθένας από αυτούς πήρε γύρω στα 50 στρέμματα. Ακολούθησαν και άλλες απαλλοτριώσεις το 1939, το 1953 και το 1960, που διένειμαν το υπόλοιπο της γης, στους απογόνους των πρώτων ακτημόνων και στους αγωνιστές του Μακεδονικού Αγώνα. Οι κληρούχοι του Συνεταιρισμού Ακτημόνων Καλλιεργητών Μπογιατίου διέθεσαν έκταση περίπου 20 στρεμμάτων για την ανέγερση σχολείου, εκκλησίας και κοινοτικού καταστήματος. Στην περιοχή επίσης δημιουργήθηκαν αλώνια, προκειμένου να καλύψουν τις γεωργικές ανάγκες της περιοχής.
Κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες ο πληθυσμός της Άνοιξης αυξήθηκε θεαματικά, καθώς πολλοί κάτοικοι της πόλης μετακόμισαν στα προάστια. Έτσι, σύμφωνα με την τελευταία απογραφή (2001) ο πληθυσμός της Άνοιξης ήταν 5.397 κάτοικοι, σήμερα όμως υπολογίζεται ακόμη μεγαλύτερος. Από διοικητικής πλευράς, η Άνοιξη έγινε Κοινότητα το 1953 και Δήμος μόλις το 2007. Από τους κατοίκους της μόνο το 50% είναι δημότες Άνοιξης."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου